Bewustzijn

 Wel het Lijden, maar niet de Vreugde
 In het Bijbelboek Genesis wordt het lot van dieren meerdere malen gekoppeld aan dat van mensen en dragen dieren mede de gevolgen van de relatie tussen God en de mens. Dit gebeurt bij de zondeval, tijdens de zondvloed en op het moment dat God het verbond sluit met Noach. Als de dieren op aarde wel de gevolgen merken van deze zaken, dan is het vreemd om te stellen, dat dit in de hemel niet meer zo is.
 De redenen die bij sommige christenen hiervoor worden aangevoerd zijn:
1 Enkele Bijbelverzen, die verderop worden toegelicht.
2 Dieren hebben geen Bewustzijn en zijn ook niet in staat om te communiceren met God.
 Als mens voelen we dat we leven. We ervaren vreugde en liefde, maar ook pijn en verdriet. We denken terug aan de dag van gisteren en kijken uit naar de dag van morgen. We hebben de mogelijkheid om te communiceren met God en zijn voor eeuwig behouden, als we Zijn Zoon Jezus in ons hart toe laten.
 Maar hoe zit dat bij dieren? Ervaren zij een vorm van Bewustzijn net als wij mensen dat doen? We weten dat ook dieren vreugde en liefde ervaren, maar ook pijn en verdriet. Dieren kijken ook naar de dag van morgen, want waarom verzamelen eekhoorns anders een voorraad eikels en noten voordat de winter begint? Zonder voorraad zullen ze het niet overleven en dat weten ze.
 Weten dieren van het bestaan van hun Schepper? (Lees ook eens de artikelen: Dieren in de Hemel en Nephesh)
 Dit artikel gaat over het Bewustzijn van de mens en over het Bewustzijn van het dier, maar gaat ook over Alex een uiterst intelligente Grijze Roodstaartpapegaai. Ook gaan we lezen dat het einde van het geboren mogen worden van kinderen met Downsyndroom in zicht is.
 Wie mijn website artikelen leest en mijn You tube kanaal volgt zal erachter zijn gekomen dat dieren een speciaal plekje in mijn hart hebben. Daar waar dieren zeer ondergewaardeerd zijn in deze wereld probeer ik ze op een hoger bewustzijnsniveau te brengen bij de mens, want dat is ook wat God wil.

 Als een christen ervan overtuigd is dat dieren bij het overlijden ophouden te bestaan halen ze de volgende Bijbelteksten aan:
Niet geschapen naar Gods evenbeeld
Genesis 1:26-27:
En God zeide: Laat Ons mensen maken, naar Ons beeld, naar Onze gelijkenis; en dat zij heerschappij hebben over de vissen der zee, en over het gevogelte des hemels, en over het vee, en over de gehele aarde, en over al het kruipend gedierte, dat op de aarde kruipt.
En God schiep den mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij ze.
 Ieder mens heeft de verantwoordelijkheid om goed met de Schepping van God om te gaan en die verantwoordelijkheid heeft God ons gegeven. Helaas nemen heel veel mensen die verantwoordelijkheid niet serieus. Mensen zijn geschapen naar het beeld van God, zoals Genesis 1:27 ons laat weten. Dat is niet een lichamelijk beeld, maar gaat over geestelijke eigenschappen. Mensen hebben de mogelijkheid om God te kennen en hebben dankzij Adam en Eva een onderscheid tussen goed en kwaad. Ook is er een besef ingeschapen dat er een God is, Die onze toewijding wil.
 En hier zit dan ook het echte probleem, want er is weinig toewijding voor God. De mens mag geschapen zijn naar Gods beeld, maar wandelt verre van naar Zijn beeld. Zelfs de meeste wedergeboren mensen wandelen meer naar het vlees, dan naar de Geest van God. Volgens Prediker zijn ze gelijk aan de beesten.
 De adem der beesten omlaag
Prediker 3:21:
Wie merkt, dat de adem van de kinderen der mensen opvaart naar boven, en de adem der beesten nederwaarts vaart in de aarde?
 De adem van de mens gaat omhoog en gelukkig gaan wij naar de Hemel. Jammer dat het dier iets anders staat te wachten, maar is dat echt zo? Gaat ieder mens zijn/haar adem omhoog? Waar gaat de adem van de ongelovige mens naar toe?
 In duidelijker bewoording geschreven Prediker 3:21 (N.B.V.-vertaling):
Wie zal ooit weten of de adem van een mens naar boven opstijgt en die van een dier afdaalt naar de aarde?
 De wijze Salomo, die Prediker heeft geschreven, stelt Bijbelvers 3:21 als een vraag en niet als een bevestiging. Zie jij wat er gebeurt met een ziel van een mens of dier als diegene sterft? Kun jij de Almachtige God doorgronden?
 Prediker 3:18-20:
Ik zeide in mijn hart van de gelegenheid der mensenkinderen, dat God hen zal verklaren, en dat zij zullen zien, dat zij als de beesten zijn aan zichzelven.
Zij gaan allen naar een plaats; zij zijn allen uit het stof, en zij keren allen weder tot het stof.
 De mens heeft bij het overlijden, zoals we hierboven kunnen lezen, geen enkele bevoorrechte positie boven een dier. God verklaart (maakt duidelijk) de mens, dat hij/zij kan zien dat ze gelijk zijn aan de beesten. Laten we Gods Zorg voor mens en dier eens vanuit Zijn standpunt bekijken in plaats van de onze.

 Op bovenstaand foto zien we een moeder of vader vogel die, drie kleine kwetterende en hongerige baby vogeltjes, te eten geeft. Dit tafereeltje kreeg ik van mij jongste zus. Hoewel ze in eerste instantie van plan was om dit voor zichzelf te kopen, werd haar ingegeven om het aan mij te geven.
 In een kleine twee maand tijd moest ik plotseling afscheid nemen van twee van mijn dwergpapegaaien oftewel de Agapornis. Het artikel Nephesh heb ik geschreven naar aanleiding van het overlijden van Greeny. Dit artikel Bewustzijn schrijf ik vanwege het overlijden van Sjimmie op 11 juli 2018. Bij het openen van dit cadeautje werd ik emotioneel. Zo mooi gemaakt en het zegt zoveel. “God afgebeeld als de Vader vogel, voedt Zijn kinderen”, zei mij zus.
 Als God Zijn kinderen voedt bedoelt Hij niet alleen de mens, maar ook het dier, want wat zei Jezus in Mattheüs 6:26:
Aanziet de vogelen des hemels, dat zij niet zaaien, noch maaien, noch verzamelen in de schuren; en uw hemelse Vader voedt nochtans dezelve; gaat gij dezelve niet zeer veel te boven?
 Hoewel deze Bijbelvers aangeeft dat wij als mens belangrijker zijn betekent dit niet dat als een dier zijn laatste adem uitblaast hier op aarde, vervolgens niet verder kan leven, want er staat duidelijk dat God voor ze zorgt. Nog sterker…Gij behoudt mensen en beesten ( Psalmen 36:6 ). God laat ze voortleven!
 Ziels-Maatje
 Als een geliefd huisdier sterft en je bent er echt mee begaan, dan kunnen er emoties loskomen, waarvan je dacht dat die alleen bestonden bij het sterven van een dierbare medemens. Voordat onze hond Telly op 8 december 1985 overleed zei mijn moeder dat ze zich had voorgenomen om nooit meer om een dier te huilen, aangezien ze de pijn bij het verlies van haar ouders had ervaren, maar toch huilde ze om hem. Telly ging haar overal achterna, ging zij de trap op, dan was hij ook al boven. Hij was een echte held met haar in de buurt, want dan kon hem er niets overkomen, zoals op Oudjaarsavond. Ik schreef in het artikel Nephesh: Sommige mensen krijgen een innige band met hun huisdier en noemen hun huisdier ook wel een ziels-maatje. Mijn moeder heeft hem nooit een ziels-maatje genoemd, maar die innige band was zeker aanwezig.
 Op 11 juni 2018 moest ik onverwachts afscheid nemen van mijn Agapornis Sjimmy op de leeftijd van ongeveer 9 jaar. Sjimmy was mijn eerste Agapornis, na het overlijden van mijn moeder, die de leegte bij mij in huis kwam opvullen. Bijna 8 jaar is dit vogeltje bij mij aanwezig geweest. Hij lag zomaar op zijn rug onder in de kooi en ik hoorde hem vreselijk krijsen. Ik dacht dat hij niet meer overeind kon komen en wilde hem helpen om hem om te draaien en overleed toen in mijn hand. Net als mijn andere Agapornis Greeny stierf ook Sjimmy zonder zichtbaar ziektebeeld.
 Alhoewel ik hier heel onzeker van begon te worden, schijnt dit vaker voor te komen, zoals we verderop in dit artikel kunnen lezen. Omdat ik heel veel van dieren houdt, kan ik het mij haast niet voorstellen dat er mensen zijn die dieren behandelen als beesten, zoals in de bio-industrie. Wat hebben we net gelezen? Dat zij (de mensen) als de beesten zijn!

 Dieren in de bio-industrie zijn niet veilig en ook menig huisdier heeft te lijden onder de tirannie van hun baasjes, maar dieren zijn niet de enige Schepselen van God die lijden. Wat dacht je van kinderen die moeten lijden in de moederbuik?
   Baas in Eigen Buik
In december 1969 werd de actiegroep Dolle Mina’s in het leven geroepen. Met ludieke acties wilden de Dolle Mina’s de aandacht vestigen op de verschillen tussen man en vrouw. De actie Baas in Eigen Buik, waarmee het zelfbeschikkingsrecht voor vrouwen over abortus werd geëist, want abortus mocht toen nog niet in Nederland. Een vrouw komt met Baas in Eigen Buik op voor haar eigen rechten, maar heeft ze dan ook het recht om een aankomend wereldburger het leven te weigeren? Waar is het recht van het kindje wat nog geboren moet worden? Dit kind heeft in deze wereld geen rechten, zoals we ook alweer kunnen zien met een kindje met Downsyndroom. (Lees ook eens het artikel: Het Ongeboren Kind)
 Downsyndroom
Er worden steeds minder kinderen met het syndroom van Down geboren. In 2016 zagen nog 31 kindjes het Levenslicht en dat is al 30% minder dan het jaar 2015. Sinds kort wordt de NIPT-test terugbetaald. Met die test kunnen ouders nagaan of hun ongeboren kind het syndroom van Down heeft of niet. Bij de test wordt een buisje bloed van de zwangere vrouw afgenomen. Bij de analyse van het bloed kan het DNA van het ongeboren kind geanalyseerd worden. Daaruit wordt duidelijk of het ongeboren kind het Downsyndroom heeft, of de minder vaak voorkomende syndromen van Edwards en Patau. In 2013 aborteerde 85 procent van de ouders het ongeboren kind nadat uit testen bleek dat het kind het syndroom van Down heeft.
 Gered door Gods Hand
Als je als kind bij de geboorte een afwijking kunt hebben, ben je niet meer Veilig. Dat wat de mens dood en laat lijden, zoals dieren in de bio-industrie en kindjes met Downsyndroom laat God niet verloren gaan, want dat is wat de duivel de mens wel wil laten geloven. Als ik jouw Vijand (de duivel is jouw levende Vijand) was zou ik jou laten geloven, dat dieren en kinderen met Downsyndroom geen Bewustzijn hebben.
 God heeft na de Eerste dood (Aardse dood) de regie nog steeds in Handen, zoals we in Mattheüs 10:28 kunnen lezen:
En vreest u niet voor degenen, die het lichaam doden, en de ziel niet kunnen doden; maar vreest veel meer Hem, Die beide ziel en lichaam kan verderven in de hel.

 De Grijze Roodstaartpapegaai is door zijn spraakvermogen en zijn grote intelligentie één van de meest gehouden papegaaien. Grijze Roodstaarten zijn sociale en enorm slimme dieren. Wie ervaring heeft met papegaaien en bereid is om veel tijd en energie in de verzorging te steken kan hier lang plezier van hebben. De Grijze Roodstaart kan zo oud worden dat hij je kan overleven. In dit hoofdstuk ga ik het hebben over een speciale Grijze Roodstaartpapegaai met menselijke eigenschappen:
 A.L.E.X.
De Grijze Roodstaartpapegaai Alex is geboren in het jaar 1976 en toen hij ongeveer één jaar oud was kocht dierenpsycholoog Irene Pepperberg hem in de buurt van O'Hare International Airport in Chicago. Alex' vleugels werden geknipt, toen hij nog heel jong was. Daarom is hij nooit in staat geweest te leren vliegen. De naam Alex is een acroniem (letterwoord) van Avian Language EXperiment, maar Pepperberg verklaarde de naam later ook als Avian Learning EXperiment.
 Uiterst intelligent
Tijdens het dertig jaar durend experiment kwam Irene Pepperberg erachter dat Alex' intelligentie op een lijn stond met die van dolfijnen en mensapen en dat hij de intelligentie van een vijf jaar oud kind had.
 Toen zij Alex' prestaties in 1999 opsomde zei Pepperberg dat hij 50 verschillende voorwerpen kon identificeren en hoeveelheden tot en met zes kon herkennen; dat hij verder zeven kleuren en vijf vormen kon onderscheiden en inzicht had in de concepten: groter, kleiner, hetzelfde en anders. Ook kon hij de kleur, vorm en materialen van voorwerpen die van papier, hout of metaal waren gemaakt correct benoemen.
 Welke kleur heb ik?
Alex had een woordenschat van ongeveer 150 woorden en leek te begrijpen wat hij zei. Wanneer men Alex bijvoorbeeld een voorwerp toonde en hem vragen stelde over vorm, kleur of materiaal, kon hij deze vragen over het voorwerp correct beantwoorden. Hij begreep dat een sleutel een sleutel was ongeacht grootte of kleur en kon aangeven hoe de sleutel van andere sleutels verschilde. Hij vroeg welke kleur hij zelf had en leerde naar aanleiding van deze vraag, dat hij grijs van kleur was, nadat dit hem zes keer was verteld. Alex kon zelfs tellen en tot op beperkte hoogte het aantal soortgelijke voorwerpen op een dienblad aangeven. Alex was in staat om snel en nauwkeurig een aantal voorwerpen te schatten, zelfs beter dan de mens dit kan.
 Plotselinge dood
Alex overleed op 6 september 2007 op 31-jarige leeftijd. Alex' dood kwam als een complete verrassing, want de gemiddelde levensduur is ongeveer zestig jaar. Alex leek de dag ervoor nog goed gezond, maar werd de volgende dag 's ochtends dood aangetroffen. Volgens een persbericht van de Alex Foundation werd Alex tijdens zijn meest recente jaarlijks medisch onderzoek ongeveer twee weken voor zijn dood in goede gezondheid bevonden. Volgens de dierenarts die de autopsie uitvoerde was er geen aanwijsbare oorzaak voor zijn dood. Waarschijnlijk zijn genetische oorzaken of een op laag niveau (nog onmogelijk bij vogels te detecteren) chronisch doorzeurende ontstekingsziekte, dezelfde die ook een rol spelen bij hart- en vaatziekten bij mensen, voor Alex zijn dood verantwoordelijk. Een hartaanval of een beroerte kan dus ook de plotselinge dood van mijn twee Agapornissen verklaren. Alex zijn laatste woorden gericht aan Pepperberg waren: "Wees goed. Tot morgen. Ik hou van jou...".

 Niet ieder dier is gelijk, net als bij de mens hebben ook dieren een eigen persoonlijkheid. Het verschil zag ik ook terug bij mijn twee Agapornissen Sjimmy en Greeny. Een buitenstaander kan die verschillen niet zien, maar iemand die deze diertjes ruim 7 jaar heeft meegemaakt kent alle ins en outs. Hoe ze reageren als je iets doet, waarmee je hun aandacht trekt en de een trekt nu eenmaal dichter naar je toe dan de ander, zoals mensen ook doen. Greeny trok dichter naar mij toe, maar was ook tammer. Sjimmy was daarentegen niet tam, maar was wel de beste vlieger. Hij kon zijn vleugels supersnel, in stilstand terwijl hij zijn stok met beide pootje vasthield, heen en weer slaan. Net een kolibrie! Een onvoorstelbare kracht uit de vleugels van dit kleine diertje.
 God mag nu genieten van dit vogeltje met nieuwe supersonische vleugels die nog krachtiger zijn, want God levert bij Zijn Schepping geen half werk. Ook geniet Hij van Alex de eigenzinnige Grijze Roodstaartpapegaai die in staat was om zijn soortgenoten te verbeteren als ze een test niet goed deden.
 Denk aan mij, want je was de enige mens die mij kende en die mij liefkozend verzorgde. Ik zal mijn vogeltjes niet vergeten! En God? Vergeet Hij de Schepselen die Hij geschapen heeft? Het Woord van God zegt dat Hij ze niet zal vergeten.
 Wijsheid van het Dier
 Hebben dieren een Bewustzijn? Ik kan deze vraag met een volmondig Ja beantwoorden.
 Kunnen dieren Geestelijk communiceren met God? Volgens Job 12:7 kunnen we van de dieren leren en ze vragen wat we willen weten:
En waarlijk, vraag toch de beesten, en elkeen van die zal het u leren; en het gevogelte des hemels, dat zal het u te kennen geven.
 Krijg je geen bevredigend antwoord op je vraag? Dan heb je het dier hoogstwaarschijnlijk niet goed begrepen. We zijn wel geschapen naar Gods beeld, maar helaas begrijpen wij Zijn wegen en Zijn plan met Zijn Schepping niet altijd.
 "Hopefully you like dogs, cats, horses and all other animals, because our Heavenly Home is where they will return. Just like you and me." ~A.D. Williams
   10 augustus 2018